De wereld van techniek en bouw is prachtig en biedt ontelbare mogelijkheden. Dat geldt voor vrouwen net zozeer als voor mannen, vinden Ineke Beltman, Britt Hofman en Maartje Henke. Alle drie studeerden zij bouwkunde en vonden hun plek binnen ADS Groep.
Ineke Beltman is tegenwoordig senior werkvoorbereider, maar liep ook jarenlang rond als uitvoerder op de bouw. “Als kind was ik vaak buiten met dingen aan het slepen en speelde ik het liefst met Technisch Lego”, vertelt ze. “Toen ik in mijn laatste jaar van de middelbare school nog geen idee had voor een vervolgstudie, bezocht ik een open dag van de MTS.” Met name staalbouw trok Inekes aandacht, maar haar moeder overtuigde haar te kiezen voor hout, oftewel bouwkunde. “Dan kun je altijd nog richting interieur, zei mijn moeder voorzichtig.” Ineke lacht: “Dat is niet helemaal gelukt: eenmaal op de bouw was ik verkocht. Ik vind het mooi dat je samen met collega’s iets blijvends creëert. Als ik nu een rondje door Nederland rijd, kan ik talloze plekken aanwijzen waaraan ik met eigen handen heb gewerkt.”
Calculator Britt Hofman herkent die liefde voor het maken van dingen. “Mijn vader werkte in een timmerfabriek en als kind mocht ik regelmatig met hem mee. Prachtig vond ik dat. Thuis bouwde ik zelf ook constructies van Lego of magneetjes. Eén keer kreeg ik een Barbie, maar die is nooit uit de verpakking gekomen.” Voor Britt voelde bouwkunde – dezelfde studie als haar vader had gedaan – dan ook als een logische stap. “En nog steeds vind ik de afwisseling die het werk kenmerkt ontzettend leuk.”
Maartje Henke, BIM-coördinator bij ADS Groep, volgde haar broer naar de opleiding. “In die tijd dacht ik dat ik architect wilde worden”, legt ze uit. “De verhalen van mijn broer – en dan met name over de ontwerpende kant – spraken mij aan. Eenmaal zelf aan de studie ontdekte ik pas de technische kant van bouwen. Die paste veel beter bij mij. Nu nog trouwens: als ik dingen mag uitpluizen die technische nauwkeurigheid vereisen, ben ik op mijn plek.”
Aannames en vooroordelen
Hoewel het aantal vrouwen in de bouw toeneemt, wordt de branche nog steeds gedomineerd door mannen. “Bijna al mijn mailtjes beginnen met Geachte heer”, geeft Britt aan. “En bij een kennismaking verwacht men meestal niet dat ik de calculator ben, eerder iemand in een ondersteunende rol.” Die ervaring heeft Maartje ook. “Ik heb het idee dat wij aan het begin van een project soms meer duidelijkheid moeten geven dan onze mannelijke collega’s. Alsof je moet bewijzen dat je over de juiste inhoud beschikt. Gelukkig helpen we dat vooroordeel – op basis van onze technische kennis – snel de wereld uit.”
Ineke heeft zich op de bouw bewust nooit iets aangetrokken van aannames of vooroordelen. “Maar ik herken ze wel”, zegt ze. “Als ik met vijf mannen in de keet zat en er kwam een vrachtwagenchauffeur binnen, werd ik nooit aangesproken. Eén van die mannen is vast de uitvoerder, hoorde ik hem bijna denken. Maar als ik dan antwoord gaf, was het direct duidelijk hoor.” Overigens betrapte Ineke zichzelf ook eens op een aanname. “In mijn eerste werkweek zelfs”, herinnert ze zich. “Op vrijdagmiddag zei mijn baas dat ik de keet moest schoonmaken. Mooi niet, was mijn reactie, ervan overtuigd dat dat kwam omdat ik de enige vrouw was. Pas later bleek dat we een roulerend rooster hadden en het gewoon mijn beurt was. Daar hebben we later nog hard om gelachen samen.”
Enthousiasme en talent
Maartje herkent de verwondering over techniek nu bij haar zesjarige dochter. “Zij wil precies weten hoe iets werkt en vindt de plattegrondtekeningen van ons huis heel interessant. Tijdens het Congrestival – ter ere van het 75-jarig bestaan van ADS Groep – was ze druk met muurtjes bouwen en een vogelhuisje timmeren. Dan zie ik mezelf weer als kind. Later wil ik hetzelfde werk doen als mama, hoorde ik haar laatst zeggen. Misschien dat ze morgen iets anders bedenkt, maar op dat moment was ik natuurlijk supertrots.”
Ook Britt heeft het idee dat steeds meer jonge meiden ontdekken hoe divers de bouw eigenlijk is. Toch is het belangrijk dat opleidingen daarin kritisch naar hun aanbod blijven kijken, vindt ze. Ze refereert aan haar eigen ervaring: “Alle jongens uit mijn klas mochten stage lopen op de bouw, maar ik werd altijd op kantoor geplaatst. Zelfs toen ik er specifiek om vroeg, kreeg ik te horen dat er geen plaats was. Ik vind het niet alleen jammer dat ik die kant van het werk heb gemist, maar had er in mijn huidige functie als calculator ook veel aan gehad. Als ik bouwend Nederland íets mag meegeven is dat het: kijk waar iemand enthousiast van wordt en talent voor heeft; ongeacht of het gaat om een jongen of meisje. Daar is nog een hoop te winnen.”
Vrouwelijke rolmodellen
‘Meisjes hebben vrouwelijke rolmodellen nodig om voor een technisch beroep te kiezen’, koppen kranten en vakbladen steeds vaker. Zien Ineke, Britt en Maartje zichzelf ook als vrouwelijk rolmodel? “Nee”, roepen ze tegelijkertijd. “Niet bewust in elk geval”, vult Ineke aan. “Hoewel… Toevallig benaderde een nichtje mij onlangs met de vraag wat ik precies deed. Ik heb haar een dag meegenomen: eerst naar een voltooid project, daarna naar een pand in aanbouw en uiteindelijk naar onze werkplaats in Goor. Bij het tekenwerk was ze ineens heel geïnteresseerd en stelde ze allerlei vragen. Dus wie weet…”
Ook Maartjes zusje studeert inmiddels bouwkunde en een meisje uit het voormalig handbalteam van Britt. “Misschien toch meer rolmodel dan we dachten”, lacht de laatste. “Nee hoor, ik weet helemaal niet of wij daarin een rol hebben gehad. Maar ik weet wel dat we alle drie enthousiast vertellen over ons vak en daarmee laten zien dat ons werkveld zoveel meer is dan een bouwplaats met mannelijke monteurs en bouwvakkers.” Elk meisje dat – én elke jongen die – warmloopt voor techniek, motiveert ze eens te kijken wat een technische studie of een baan in de bouw inhoudt. “Wij zullen ze in elk geval met open armen ontvangen.”